Het geluid van de stilte Een jaar leven in een voortrazende orkaan

Respect voor hoe deze vrouw zich staande heeft weten te houden onder deze bizarre en voor haar levensbedreigende situatie. Respect hoe zij blijft vasthouden aan haar eigen hoogste waarden. Integriteit, onder alle omstandigheden, is een vanzelfsprekendheid.

Zeer intrigerend boek, combinatie van Inez haar bizarre ervaring in isolatie en haar overtuigingen omtrent geheimhoudingsplicht, het OM en misbruik van macht. Je kan een andere mening dan haar hebben, maar het valt niet te ontkennen dat ze staat voor haar overtuigingen, kennis en het recht van een ieder om bijgestaan te worden door een advocaat die zijn /haar geheimhoudingsplicht als het hoogste goed beschouwd. Persoonlijk vind ik haar een ontzettend krachtige vrouw met heerlijke humor ondanks de absurditeit van haar lot.

Ik heb dit boek ik 2 dagen uitgelezen. Geschreven zoals Mr Weski spreekt en met veel humor. Schrijfster verdient buitengewoon veel respect voor haar strijd voor het recht.

De eerste zin slingert je de ervaring in die Mevrouw Weski heeft moeten ondergaan. Waar anderen zeggen dat het een boek is met zeer wollig taalgebruik, uitwijd over, vind ik het prachtg beschreven. Het idee dat wij in ons zogenaamde rechtstelsel een dergelijke actie, zoals is gebeurd met Mevrouw Weski toelaten, beneemt je de adem en laat je dit boek in een adem uitlezen.

Ik ben een persoon die nooit een review schrijft. Echter, dit boek zet aan tot denken, derhalve is het zeker het reviewen waard. Ik zie meerdere reviews voorbij komen dat het een langdradig boek is en er langdradig taalgebruik wordt gebruikt. Dit is logisch, de auteur is een jurist, zij vinden hun bestaan in het zich uitdrukken in taal en dit het liefste zo specifiek mogelijk. Dit taalgebruik kan wollig overkomen voor de (onbelezen) ongeïnformeerde lezer. Absoluut een boek met specifiek taalgebruik, maar perfect om de gedachten van mevrouw Weski te kunnen begrijpen. Ik wil de auteur bedanken voor het schrijven van dit boek.

Geschreven bij Het geluid van de stilte

Als Inez Weski geconfronteerd wordt met een topstrafrechtadvocaat onwaardig aanbod van het OM, hoort zij zichzelf tot haar eigen verrassing zeggen dat ‘genetische gronden’ en ‘duizenden jaren aan voorvaderen’ haar ongeschikt maken voor een rol als een kroongetuige en dat zij zich bovendien altijd heeft verzet tegen het gebruik van constructies als de kroongetuige. In haar boek gaat ze vrij uitgebreid in op haar achtergrond en familiewortels.

Haar boek is opgebouwd als ‘een persoonlijk relaas’ over de gebeurtenissen rond haar aanhouding na de verdenking van het OM dat zij meegewerkt zou hebben aan een criminele organisatie. Het gaat over macht, onmacht, strijd en compassie, the Rule of Law en is tevens een zoektocht naar haar eigen ziel, een zoektocht in gang gezet door haar eigen uitspraak.

We krijgen haar observaties, ervaringen en grote zorgen te lezen over hoe het OM tegenwoordig functioneert, over hoe dossiers in elkaar gezet kunnen worden, samengesteld op basis van grepen uit bulkdata verkregen door spyware als Pegasus en Predator, zonder dat de verdediging er contra-expertise op mag en kan uitvoeren. Op een dergelijk in elkaar geknutseld strafbaar feit zou haar eigen verdenking ook zo maar gebaseerd kunnen zijn. De dossierinzage die ze later met haar advocaat probeert te doen, is een farce wat betreft de organisatie en facilitering.

Het is schokkend om te lezen hoe zij behandeld is, hoe ze ‘begraven is in voorlopige hechtenis’, hoe haar rechten geschonden zijn, zoals haar simpele recht op informatie over waar ze gevangen zit, wat haar registratienummer is, op het indienen van rechtmatige klachten, op het vlak voor haar laatste slotpleidooien in ‘de zaak-Marengo’ weggerukt worden uit haar werk en haar leven.

Ze is zo geschokt dat ze de gewone boosheid en verontwaardiging voorbij lijkt en in detentie allerlei associaties krijgt met zaken waarin sprake is van buitengerechtelijke processen zoals Johan van Oldenbarnevelt, Dreyfus, Rosa Luxemburg. Dat klinkt voor mij niet melodramatisch, maar logisch in haar toestand. Het concrete is te onbestaanbaar en wordt dan naar een abstracter niveau getild. Bovendien vreest ze terecht voor haar leven door de slecht georganiseerde en willekeurige zorg die ze krijgt als het gaat om haar voedsel en medicijnen.

Er komt bij haar overpeinzingen veel voorbij aan literatuur- en filmtips. Ik heb de film ‘Das Leben der Anderen’ direct van de bibliotheek geleend. Ja, het is een aanrader.

Haar boek maakt voor mij duidelijk hoe diep haar rechtvaardigheidsgevoel in haar geworteld is, hoe diep haar overtuiging gaat over de geest van het recht, hoe weldoordacht en als vanzelfsprekend ze haar advocatenrol vervuld heeft in alle facetten als onafhankelijke, partijdige geheimhouder. Dat kan alleen maar kan als de staat die positie ook daadwerkelijk beschermt en ondersteunt, want de rol van strafrechtadvocaat, zeker in zulke zware zaken als zij behandelde, is ronduit kwetsbaar. Om iemand van haar statuur, zo’n dienaar van de rechtsstaat, zo aan te vallen, zo te isoleren en zo’n behandeling toe te bedelen, komt mij voor als ongekend onrecht tegen een individu, ongeacht wat er van de verdenking waar zou zijn. Is haar zaak de kanarie in de kolenmijn van onze rechtsstaat?

Ze vertelt in haar boek hoe moeilijk zij zich kan verdedigen als geheimhouder. Het is te hopen dat haar beroepsgenoten dat voor elkaar krijgen ondanks alle belemmeringen, want van de oorverdovend stille media hoeft ze het niet te hebben, neem bijvoorbeeld de geringschattende Nrc-recensie, waarin Folkert Jensma blaat dat hij ‘zelfreflectie’ mist in haar boek over het bijstaan van zwaardere criminelen.

Ik gun haar een groot lezerspubliek, al maakt ze het de lezer niet gemakkelijk met alle uitweidingen, uitstapjes en gedachtesprongen. Je kunt de informatie het beste over je heen laten komen, de draad wordt wel ergens weer opgepakt of er komt een nieuwe draad. Ik vond het een boeiend relaas en knap varen langs alle klippen.

Een indringend verslag van haar detentie en de gevolgen daarvan voor haar mentale welzijn.
de beschrijving van haar verblijf in een ondergrondse bunker als gevangenis is bijna hallucinant, zo absurd.
wie denkt dat niet in Nederland kan gebeuren moet dit boek lezen!
sommige stukken zijn taai, die gaan over ons rechtssysteem. voor een leek niet altijd interessant.
ik vind Inez Weski een moedige vrouw, je moet een sterke geest hebben om dit te hebben doorstaan.

Enorme respect voor Inez Weski hoe ze zich staande houdt en ik raad iedereen aan het boek te lezen omdat ze een duidelijke boodschap heeft.

Boek meteen gekocht op dag dat t uitkwam. Ben erg begaan met mr Weski, maar ik kwam er niet doorheen! De dikgedrukte stukken zijn begrijpelijk, soms humoristisch en geven goed beeld van traumatische dententie, maar verder vond ik t erg wollig en moeilijk geschreven.

Iedereen die pleidooien of interviews van Inez Weski heeft gehoord/gelezen weet dat ze lang van stof kan zijn. De dik gedrukte stukken in dit boek gaan over haar arrestatie en hechtenis. Zeer interessant.

Er wordt ook erg veel uitgewijd. Over haar weerzin tegen het gebruik van PGP berichten als bewijs. En zeer veel onderbouwing daarover. Verwijzing naar rechtszaken in 1734 en 1840.

Ik zou het boek niet aanraden. Er zijn meerdere bronnen beschikbaar waaruit haar boodschap naar voren komt.