Ανοιχτή Δίοδος Ebook Tooltip Ebooks kunnen worden gelezen op uw computer en op daarvoor geschikte e-readers.

“Open Passage” is a poetic story about the esoteric quest of man in order to be liberated from fear and bondage. To search the road of truth and wisdom in order to find spiritual exits from the complete degradation of materialism, determining again the foundation of his existence. Finally, to give battle to find the road to hope, to dream, to have vision again.

“We are lost in the cycles of life, by accepting one-dimensionally our material foundation. By avoiding or forgetting also to traverse the road of our esoteric realization, we follow the armies of those with the earthen masks. We haven’t other than to exceed our fears and give our own battle, in order to open the eyes of the soul to a new horizon for realizing the prospects of conscience, through the open passage, with more truth, love and light.”

Η «Ανοιχτή Δίοδος» είναι το πρώτο ποιητικό ταξίδι της Αναστασίας Καφούση, μια ιστορία για την εσωτερική αναζήτηση του ανθρώπου που θέλει ν’απελευθερωθεί από τους φόβους του και τα δεσμά του. Αυτά που τον κρατούν μακριά από το δρόμο της αλήθειας και της σοφίας και τον εμποδίζουν να βρει την πνευματική διέξοδο στον ισοπεδωτικό υλισμό, προσδιορίζοντας ξανά τα «θεμέλια» της ύπαρξής του. Ουσιαστικά ν’αναζητήσει τα στοιχεία αυτά που είναι μέρος της φύσης του ώστε να δώσει το δικό του αγώνα να ξαναβρεί το δρόμο για την ελπίδα, το όνειρο, το όραμα.

«Χαθήκαμε στους κύκλους της ζωής, αποδεχόμενοι μονοδιάστατα την υλική μας υπόσταση. Αποφεύγοντας ή και λησμονώντας να διαβούμε το δρόμο της εσωτερικής μας πραγμάτωσης, ακολουθούμε τις στρατιές αυτών με τα χωμάτινα προσωπεία. Δεν έχουμε παρά να υπερβούμε τους φόβους μας και να δώσουμε τη δική μας μάχη, για ν’ανοίξουμε τα μάτια της ψυχής σ’ένα νέο ορίζοντα συνειδητότητας, μέσα από την ανοιχτή δίοδο, με πιότερη αλήθεια, αγάπη και φως.»

Στη συνέχεια ένα από τα ποιήματα:

Νυχτερινοί επισκέπτες

Ακολουθώ τον ήλιο που σβήνει
στην άκρη του κόσμου των ματιών μου
και αφουγκράζομαι τον απόηχο της ζωής
που κλείνει τον κύκλο της μέρας.
Νομίζεις πως όλα θα σιωπήσουν
και θα παραδοθούν στη γλυκιά θαλπωρή του βραδιού.
Όμως τα πλάσματα της νύχτας ξαγρυπνούν
και η ανάσα τους γίνεται ζεστός άνεμος
που η θέρμη του ξυπνά τις θύμησες
που κατοικούν στα δώματα του μυαλού μου.

Αργά και νωχελικά, ύστερα από χρόνια νάρκης,
πίσω από πόρτες που παρέμειναν ερμητικά κλειστές,
αναδεύουν τα συναισθήματά μου,
αυτά που αποσιώπησα στο ταξίδι μου στο χρόνο.
Όμως επιβίωσαν, σαν παλιοί πολεμιστές
που ποτέ δεν σταμάτησαν να υπερασπίζονται
τις μάχες που έπρεπε να δώσουν,
ακόμα κι όταν οι ορδές των εχθρών
σκαρφάλωναν αιμοβόρα τα τείχη των κάστρων τους.

Σκέψεις, αναζητήσεις κι επιθυμίες,
εικόνες, ήχοι και χρώματα
έρχονται να με συναντήσουν.
Νυχτερινοί επισκέπτες
που απρόσμενα χτύπησαν την πόρτα
και μου ζήτησαν λίγο οξυγόνο,
να αναπνεύσουν στα όνειρά μου.

Κι ακολουθώντας τα φωτεινά μονοπάτια της φαντασίας μου,
βρίσκομαι σε μέρη που το φάντασμα της σήψης δεν πλανήθηκε,
εκεί που το συναίσθημα δεν αδράνησε,
εκεί που η έκφραση της ψυχής χαρίζει σταγόνες ευτυχίας.
Εκεί που ένα παιδί κρατά στα χέρια του τ’ αστέρια που πέφτουν
και τα όνειρα δεν είναι ουτοπία…